De juiste roestvast stalen laselektrode kiezen: Een complete gids

Roestvrijstalen lasstaven worden voornamelijk gebruikt voor het lassen van corrosiebestendig of hittebestendig staal met een chroomgehalte hoger dan 10,5% en een nikkelgehalte lager dan 50%.

De selectie moet gebaseerd zijn op het materiaal van het roestvast staal en de werkomstandigheden zoals bedrijfstemperatuur, contactmedium, enz. De belangrijkste overwegingen zijn:

Voor hittebestendig roestvast staal dat onder omstandigheden met hoge temperaturen werkt, is het belangrijk om te voldoen aan de prestaties op het gebied van weerstand tegen warmtescheuren van de las en de prestaties op het gebied van hoge temperaturen van de lasverbinding.

Voor austenitische hittebestendige staalsoorten, zoals 10H18N9TI en Cr17N13, waar de verhouding tussen chroomgehalte en nikkelgehalte groter is dan 1, is austeniet-ferriet lassen van roestvrij staal staven worden meestal gebruikt.

Voor gestabiliseerd austenitisch hittebestendig staal, zoals Cr16Ni25Mo6 en Cr15Ni25W4Ti2, waar deze verhouding kleiner is dan 1, terwijl het lasmetaal een chemische samenstelling heeft die vergelijkbaar is met het basismetaal, wordt aanbevolen om het gehalte aan elementen zoals Mo, W, Mn in het lasmetaal te verhogen om de scheurvastheid van de las te verbeteren.

Voor corrosiebestendig roestvast staal dat in verschillende corrosieve media werkt, moet de selectie van roestvast stalen lasstaven gebaseerd zijn op het medium en de werktemperatuur.

Voor bewerkingen bij temperaturen boven 300℃ in zeer corrosieve omgevingen wordt vaak gekozen voor lasstaven met gestabiliseerde elementen zoals Ti of Nb of ultra-lage koolstof roestvrijstalen lasstaven.

Voor media die verdund zwavelzuur of zoutzuur bevatten, hebben lasstaven met Mo of Mo en Cu meestal de voorkeur.

Voor apparatuur die op normale temperatuur werkt met een zwakke corrosiviteit, of gewoon om roestvervuiling te voorkomen, is het gebruikelijk om roestvrijstalen lasstaven te kiezen zonder Ti of Nb.

Voor chroom roestvrij staal, zoals martensitisch roestvrij staal 12Cr13, ferritisch roestvast staal 10Cr17Ti, etc., om de plasticiteit van de lasverbinding te verbeteren, worden vaak chroomnikkel austenitische roestvast stalen lasstaven gebruikt.

Roestvrij staal lassen Rod Modelnummer

Volgens de bepalingen van GB/T983-2012 "Roestvrijstalen Lasstaven," is het modelnummer van roestvrijstalen lasstaven onderverdeeld op basis van de chemische samenstelling van het neergelegde metaal, bekledingstype, laspositie en lasstroomtype.

De methode voor het samenstellen van het modelnummer is als volgt:

a) Het eerste deel wordt weergegeven door de letter "E" om de lasstaaf.

b) Het tweede deel is het getal dat volgt op de letter "E" en dat de classificatie van de chemische samenstelling van het gedeponeerde metaal aangeeft. De letter "L" duidt op een lager koolstofgehalte en de letter "H" op een hoger koolstofgehalte. Als er andere speciale vereisten zijn voor de chemische samenstelling, wordt dit weergegeven door het elementensymbool na het nummer.

c) Het derde deel is het eerste cijfer na het streepje "-" en geeft de laspositie aan, zoals weergegeven in tabel 2.

Tabel 2 Laspositiecode

De explosieve laspositie wordt getoond in GB/T16672, waarbij PA=vlak lassen, PB=vlak hoeklassen, PD=verloophoeklassen, PF=opwaarts verticaal lassen, PG= neerwaarts verticaal lassen.

d) Het vierde deel is het laatste cijfer en geeft het coatingtype en stroomtype aan, zoals weergegeven in tabel 3.

Tabel 3 Coatingtype codes

Voorbeeld model

Voorbeelden van complete elektrodemodellen in deze standaard zijn als volgt:

E 308-1 6

• E - geeft aan dat het bekledingstype rutiel is, wat geschikt is voor AC/DC-lassen.
• 308 - Classificatiecode voor chemische samenstelling van neergeslagen metaal
• 1 - Geeft laspositie aan
• 6 - Aanduidende lasdraad

Selecties van veelvoorkomende Austenitische, Martensitische en Ferritische roestvrijstalen lasstaven

Hier zijn enkele specifieke selecties van veelvoorkomende austenitische, martensitische en ferritisch roestvrij staal lasstaven:

1. Het kiezen van austenitische roestvaststalen lasstaven (zie tabel 1)

Om ervoor te zorgen dat het lasmetaal van austenitisch roestvast staal dezelfde corrosieweerstand en andere eigenschappen behoudt als het basismetaal, is de koolstofgehalte van de austenitische roestvaststalen lasdraad mag niet hoger zijn dan die van het basismetaal.

Tabel 1 Selectie van veelgebruikte lasstaven van Austenitisch roestvast staal

2. Het kiezen van martensitische roestvaststalen lasstaven (zie tabel 2)

Er zijn twee soorten staven die gebruikt worden voor het lassen van martensitisch roestvast staal: chroom roestvrij staal lasstaven en chroomnikkel austenitische roestvaststalen lasstaven.

Tabel 2 Selectie van gebruikelijke martensitische roestvaststalen elektroden

3. Ferritische roestvrijstalen lasstaven kiezen (zie tabel 3)

Door de lage taaiheid van het afgezette metaal van ferritisch lasmaterialenIn combinatie met de moeilijkheid om toegevoegde ferrietvormende elementen zoals Al, Ti effectief over te brengen naar het smeltbad, worden ferritische lasstaven niet veel gebruikt.

Tabel 3 Selectie van ferritische roestvast stalen lasstaven

Keuzetabel Roestvrijstalen Lasstaven

Laseigenschappen en elektrode-selectie van Austenitisch roestvast staal

Austenitisch roestvast staal staat bekend om zijn lasbaarheid en wordt breed toegepast in de industrie. Tijdens het lassen zijn over het algemeen geen speciale procesmaatregelen nodig. In dit artikel worden de oorzaken van warmscheuren geanalyseerd, interkristallijne corrosiespanningscorrosie en verbrossing van de lasverbinding (verbrossing bij lage temperatuur, verbrossing in de sigmafase en brosse breuk in de smeltlijn) die kunnen optreden tijdens het lassen van austenitisch roestvast staal, evenals preventiemaatregelen.

Aan de hand van theoretische en praktische analyses van laseigenschappen biedt dit document een diepgaande blik op de principes en methoden van elektrodeselectie bij het lassen van verschillende materialen onder verschillende werkomstandigheden. Alleen door rationele procesmaatregelen en elektrodeselectie kunnen we het volgende bereiken perfecte lassen.

Roestvrij staal wordt steeds meer gebruikt in industrieën zoals ruimtevaart, petroleum, chemicaliën en kernenergie. Het is onderverdeeld in chroom roestvrij staal en chroom-nikkel roestvrij staal op basis van de chemische samenstelling en in ferritisch roestvrij staal, martensitisch roestvrij staal, austenitisch roestvrij staal en austenitisch-ferritisch duplex roestvrij staal op basis van de structuur.

Hiervan heeft austenitisch roestvast staal (18-8 roestvast staal) een superieure corrosiebestendigheid dan andere roestvaste staalsoorten. Hoewel de sterkte relatief laag is, biedt het uitstekende vervormbaarheid en taaiheid en een goede lasbaarheid. Het wordt voornamelijk gebruikt voor chemische containers, apparatuur en onderdelen, waardoor het tegenwoordig het meest toegepaste roestvast staal in de industrie is.

Ondanks de vele voordelen lastechnieken of onjuiste keuze van het lasmateriaal kan veel defecten introduceren in austenitisch roestvast staal, wat uiteindelijk de prestaties aantast.

Eigenschappen van lassen van Austenitisch roestvast staal

(I) Het is gevoelig voor warmscheuren

Warmscheuren is een defect dat gemakkelijk kan optreden bij het lassen van austenitisch roestvast staal, inclusief longitudinale en transversale lasscheuren, boogstaking scheuren, wortelscheuren van de eerste las en scheuren tussen de lagen bij meerlagig lassen. Dit geldt vooral voor austenitische roestvaste staalsoorten met een hoog nikkelgehalte.

1. Oorzaken van warmscheuren

(1) Austenitisch roestvast staal heeft een groot vloeibaar-vaste fase interval, wat resulteert in een langere kristallisatietijd en een sterke kristallografische oriëntatie van één fase. austenietwat leidt tot ernstige ontmenging van onzuiverheden.

(2) Het heeft een kleine warmtegeleidingscoëfficiënt en een grote lineaire uitzettingscoëfficiënt, wat resulteert in grote inwendige spanningen bij het lassen (meestal trekspanningen in de las en de warmte-beïnvloede zone).

(3) Elementen zoals C, S, P, Ni in austenitisch roestvast staal kunnen eutecten met een laag smeltpunt vormen in het smeltbad. Bijvoorbeeld, Ni3S2 gevormd door S en Ni heeft een smeltpunt van 645°C, terwijl het eutectische Ni-Ni3S2 een smeltpunt heeft van slechts 625°C.

2. Preventieve maatregelen

(1) Gebruik een las met duplexstructuur. Streef ernaar om het lasmetaal een austenitische en ferritische duplexstructuur te geven. Het controleren van het ferrietgehalte onder 3-5% kan de richting van austeniet zuilvormige kristallen en verfijnen de korrels. Bovendien kan ferriet meer onzuiverheden oplossen dan austeniet, waardoor de segregatie van eutecten met een laag smeltpunt bij de korrelgrenzen van austeniet wordt verminderd.

(2) Lasproces maatregelen. Kies zoveel mogelijk alkalisch beklede elektroden van goede kwaliteit, samen met een kleine lijnenergie, kleine stromen en snel niet-oscillerend lassen. Probeer bij het afwerken de krater te vullen en gebruik argon booglassen voor de eerste run om lasspanning en kraterbreuk te minimaliseren.

(3) Controleer de chemische samenstelling. Beperk strikt het gehalte aan onzuiverheden zoals S, P in de las om laagsmeltende eutecten te verminderen.

(II) interkristallijne corrosie

Interkristallijne corrosie treedt op tussen de korrels, waardoor de hechtsterkte tussen de korrels afneemt en de sterkte bijna volledig verdwijnt. Wanneer het aan spanning wordt blootgesteld, zal het breken langs de korrelgrenzen.

1. Oorzaken

Volgens de chroomdepletietheorie, wanneer de las en de warmte-beïnvloede zone worden verhit tot de sensibilisatietemperatuur van 450-850℃ (gevaarlijke temperatuurzone), diffundeert koolstof, die oververzadigd is, naar de korrelgrenzen van het austeniet vanwege de grotere atomaire straal van Cr en langzamere diffusiesnelheid. Het vormt Cr23C6 met de chroomverbinding op de korrelgrens, wat resulteert in chroomarme korrelgrenzen, die onvoldoende bestand zijn tegen corrosie.

2. Preventieve maatregelen

(1) Koolstofgehalte controleren

Gebruik roestvaststalen lasmaterialen met een laag koolstofgehalte of ultralaag koolstofgehalte (W(C) ≤ 0,03%) zoals A002.

(2) Stabilisatoren toevoegen

Door elementen als Ti en Nb toe te voegen aan het staal en de lasmaterialen, die een sterkere affiniteit met C hebben dan Cr, kunnen ze met C combineren om stabiele carbiden te vormen en zo chroomdepletie aan de austenitische korrelgrenzen voorkomen. Gebruikelijke roestvast staal en lasmaterialen bevatten Ti, Nb, zoals 1Cr18Ni9Ti, 1Cr18Ni12MO2Ti staal, E347-15 elektroden, H0Cr19Ni9Ti lasdraad, enz.

(3) Een duplexstructuur gebruiken

Door een bepaalde hoeveelheid ferrietvormende elementen zoals Cr, Si, Al, Mo van lasdraad of elektroden in de las te brengen, wordt een duplexstructuur van austeniet + ferriet gevormd in de las. Omdat Cr sneller diffundeert in ferriet dan in austeniet, diffundeert Cr sneller naar de korrelgrens in ferriet, waardoor de chroomdepletie bij de korrelgrenzen van austeniet afneemt. Het ferrietgehalte in het lasmetaal wordt over het algemeen gecontroleerd op 5% tot 10%. Als er te veel ferriet is, wordt de las bros.

(4) Snelle afkoeling

Omdat austenitisch roestvast staal niet verhardt, is de koelsnelheid van het lasverbinding kan tijdens het lasproces worden verhoogd, bijvoorbeeld door een koperen onderlegger onder het werkstuk te plaatsen of het direct met water te koelen.

Bij het lassen kunnen kleine stromen, hoge lassnelheden, korte bogen en meerlaags lassen worden gebruikt om de verblijftijd van de lasnaad in de gevaarlijke temperatuurzone te verkorten, waardoor de vorming van chroomarme zones wordt voorkomen.

(5) Oplossingsbehandeling of homogeniserende warmtebehandeling uitvoeren

Verwarm de lasnaad na het lassen tot 1050-1100℃ om carbiden weer op te lossen in de austeniet en koel dan snel af om een stabiele eenfasige austenitische structuur te vormen.

Als alternatief kun je een homogeniserende warmtebehandeling uitvoeren, waarbij je de temperatuur 2 uur lang op 850-900℃ houdt. Op dat moment diffundeert Cr binnenin de austenietkorrels naar de korrelgrenzen en bereikt het Cr-gehalte bij de korrelgrenzen weer meer dan 12%, waardoor interkristallijne corrosie wordt voorkomen.

(III) Scheuren door spanningscorrosie

Spanningscorrosie is een vorm van destructieve corrosie die optreedt in metalen onder de gecombineerde inwerking van spanning en corrosieve media. Op basis van voorbeelden van spanningscorrosie in roestvaststalen apparatuur en onderdelen en experimenteel onderzoek, kan worden aangenomen dat onder de gezamenlijke inwerking van bepaalde statische trekspanning en specifieke elektrochemische media bij bepaalde temperaturen, bestaand roestvast staal spanningscorrosie kan vertonen.

Een van de belangrijkste kenmerken van spanningscorrosie is dat de combinatie van corrosieve media en materialen selectief is. Media die spanningscorrosie kunnen veroorzaken in austenitisch roestvast staal omvatten voornamelijk zoutzuur en chloridehoudende media, maar ook zwavelzuur, salpeterzuur, hydroxiden (alkaliën), zeewater, stoom, H2S-oplossing, geconcentreerde NaHCO3+NH3+NaCl-oplossing en andere.

1. Oorzaken

Spanningscorrosie is een vertraagd scheurvormend fenomeen dat optreedt wanneer een lasverbinding wordt onderworpen aan trekspanning in een specifieke corrosieve omgeving. Spanningscorrosiescheuren in de lasverbinding van austenitisch roestvast staal is een ernstige vorm van bezwijken, die zich manifesteert als bros bezwijken zonder plastische vervorming.

2. Preventieve maatregelen

(1) Rationele verwerkings- en assemblageprocedures

Minimaliseer koude vervorming zoveel mogelijk, vermijd geforceerde assemblage en voorkom verschillende vormen van schade (waaronder assemblage en vlamboogbranden) tijdens assemblage die kunnen fungeren als SCC-scheurbronnen en putcorrosie kunnen veroorzaken.

(2) Rationele keuze van lasmateriaal

Zorg voor een goede aansluiting tussen de lasnaad en het basismateriaal en voorkom nadelige structuren zoals korrelverkleuring en harde, brosse lasnaden. martensiet.

(3) Geschikte lastechniek

Zorg ervoor dat de lasnaad goed gevormd is en geen spanningsconcentratie of putdefecten zoals ondersnijding veroorzaakt. Gebruik een redelijke lasvolgorde om het niveau van de restlasspanning te verlagen. Vermijd bijvoorbeeld kruisverbindingen, verander Y-vormige groeven in X-vormige groeven, verklein de groefhoek, gebruik korte lastrajecten en gebruik lage lineaire energie.

(4) Stressverlichtende behandeling

Implementeer warmtebehandeling na het lassen, zoals volledige gloeien of spanningsarmgloeien. Gebruik na het lassen hameren of peening wanneer warmtebehandeling een uitdaging is om uit te voeren.

(5) Maatregelen voor productiebeheer

Onzuiverheden in de media controleren, zoals O2, N2, H2O in vloeibare ammoniak, H2S in vloeibaar petroleumgas, O2, Fe3+, Cr6+ in chlorideoplossingen, enz. Anticorrosiemaatregelen implementeren, zoals coating, bekleding of kathodische bescherming en corrosieremmers toevoegen.

(IV) Verbrossing van lasverbindingen

Nadat austenitische roestvaststalen lassen gedurende een bepaalde tijd bij hoge temperaturen zijn verhit, treedt een afname van de kerftaaiheid op, bekend als verbrossing.

1. Verbrossing van lasmetaal bij lage temperaturen (475°C Verbrossing)

(1) Oorzaken

De structuur van duplexlassen met een grote hoeveelheid ferrietfase (meer dan 15%~20%) zal na verhitting bij 350~500°C een aanzienlijke afname in plasticiteit en taaiheid vertonen. Omdat de verbrossingssnelheid het snelst is bij 475°C, wordt dit 475°C verbrossing genoemd.

Voor austenitische roestvaststalen lasverbindingen is corrosiebestendigheid of oxidatiebestendigheid niet altijd de meest kritische prestatie. Bij gebruik bij lage temperaturen worden de plasticiteit en taaiheid van het lasmetaal belangrijke eigenschappen.

Om te voldoen aan de eisen voor taaiheid bij lage temperatuur, wordt meestal een enkele austenietstructuur gewenst voor de lasstructuur om de aanwezigheid van δ ferriet te vermijden. De aanwezigheid van δ ferriet verslechtert altijd de taaiheid bij lage temperatuur en hoe meer er aanwezig is, hoe ernstiger de verbrossing.

(2) Preventieve maatregelen

① Om de scheurvastheid en corrosiebestendigheid van het lasmetaal te garanderen, moet de ferrietfase op een lager niveau worden gehouden, rond 5%.

Lassen die 475°C verbrossing hebben ondergaan, kunnen worden geëlimineerd door afkoeling bij 900°C.

2. σ Faseverbrossing van lasverbindingen

(1) Oorzaken

Wanneer austenitische roestvaststalen lasverbindingen langdurig worden gebruikt in een temperatuurbereik van 375~875°C, ontstaat een FeCr intermetallische verbinding die bekend staat als de σ fase. De σ fase is hard en bros (HRC>68).

Het neerslaan van de σ-fase resulteert in een sterke afname van de kerfslagtaaiheid van de las, een fenomeen dat bekend staat als σ-fase verbrossing. De σ-fase komt over het algemeen alleen voor in lassen met een duplexstructuur; als de bedrijfstemperatuur hoger wordt dan 800~850°C, zal de σ-fase ook neerslaan in eenfasige austenietlassen.

(2) Preventieve maatregelen

① Beperk de inhoud van ferriet in het lasmetaal (minder dan 15%); gebruik supergelegeerde lasmaterialen, d.w.z. lasmaterialen met een hoog nikkelgehalte, en controleer strikt de inhoud van Cr, Mo, Ti, Nb en andere elementen.

② Gebruik een kleine specificatie om de verblijftijd van het lasmetaal bij hoge temperaturen te verminderen.

③ Voer voor reeds neergeslagen σ-fase een oplossingsbehandeling uit als de omstandigheden het toelaten, om de σ-fase op te lossen in austeniet.

Verwarm de lasverbinding tot 1000~1050°C en koel dan snel af. De σ fase komt over het algemeen niet voor in 1Cr18Ni9Ti staal.

3. Fusielijn brosse breuk

(1) Oorzaken

Wanneer austenitisch roestvast staal gedurende langere tijd bij hoge temperaturen wordt gebruikt, kan brosse breuk optreden langs de smeltlijn.

(2) Preventieve maatregelen

Mo toevoegen aan het staal kan het staal beter bestand maken tegen brosse breuken bij hoge temperaturen.

Uit de bovenstaande analyse kan worden afgeleid dat de juiste keuze van lasprocesmaatregelen of lasmaterialen het optreden van de bovengenoemde problemen kan voorkomen. lasdefecten. Austenitisch roestvast staal heeft een uitstekende lasbaarheid, en bijna alle lasmethoden kan worden gebruikt voor het lassen van austenitisch roestvast staal.

Van de verschillende lasmethoden zijn de metalen boog lassen (SMAW) wordt veel gebruikt vanwege het aanpassingsvermogen aan verschillende posities en verschillende plaatdiktes. Laten we vervolgens de selectieprincipes en -methoden van austenitische roestvaststalen lasstaven voor verschillende doeleinden analyseren.

Belangrijke punten voor het selecteren van lasdraden voor Austenitisch roestvast staal

Roestvrij staal wordt voornamelijk gebruikt voor corrosiebestendigheid, maar ook voor hittebestendig staal en staal voor lage temperaturen.

Daarom moeten bij het lassen van roestvast staal de prestaties van de lasdraad overeenkomen met het beoogde gebruik van het roestvast staal. De selectie van roestvaststalen lasdraad moet gebaseerd zijn op het basismetaal en de werkomstandigheden, waaronder bedrijfstemperatuur en contactmedia.

Tabel met verschillende roestvast staal en bijbehorende lasdraadtypes en -nummers.

(I) Eerste kernpunt

In het algemeen kan de selectie van lasdraad verwijzen naar het materiaal van het basismetaal, waarbij lasdraad wordt gekozen met dezelfde of een vergelijkbare samenstelling als het basismetaal. Bijvoorbeeld, A102 komt overeen met 0Cr18Ni9, A137 komt overeen met 1Cr18Ni9Ti.

(II) Kernpunt twee

Omdat het koolstofgehalte een grote invloed heeft op de corrosiebestendigheid van roestvast staal, wordt over het algemeen aanbevolen om roestvast stalen lasstaven te kiezen waarbij het neergeslagen metaal een lagere hoeveelheid koolstof bevat dan het basismetaal. Voor 316L moet bijvoorbeeld een A022 lasstaaf worden gekozen.

(III) Kernpunt drie

Het lasmetaal van austenitisch roestvast staal moet mechanische eigenschappen hebben. Dit kan worden geverifieerd door middel van een lasprocesbeoordeling.

(IV) Vierde kernpunt (Austenitisch hittebestendig staal)

Voor hittebestendig roestvrij staal (austenitisch hittebestendig staal) dat bij hoge temperaturen wordt gebruikt, moeten de geselecteerde lasstaven in de eerste plaats voldoen aan de weerstand tegen warmtescheuren van het lasmetaal en de prestaties bij hoge temperaturen van de lasverbinding.

1. Voor austenitisch hittebestendig staal met Cr/Ni≥1, zoals 1Cr18Ni9Ti, worden over het algemeen austenitisch-ferritische roestvrijstalen lasstaven gebruikt en het is passend dat het ferrietgehalte in het lasmetaal 2-5% is. Als het ferrietgehalte te laag is, is de scheurvastheid van het lasmetaal slecht; als het te hoog is, kan het gemakkelijk een sigma brosse fase vormen tijdens langdurig gebruik bij hoge temperaturen of warmtebehandeling, waardoor scheuren ontstaan. Bijvoorbeeld A002, A102, A137. In sommige specifieke toepassingsgevallen, als een volledig austenitisch lasmetaal vereist is, kan men kiezen voor A402, A407 lasdraden, enz.
2. Voor gestabiliseerd austenitisch hittebestendig staal met Cr/Ni<1, zoals Cr16Ni25Mo6, moet de inhoud van Mo, W, Mn en andere elementen in het lasmetaal worden verhoogd om de thermische sterkte te behouden en de scheurvastheid te verbeteren, terwijl ervoor wordt gezorgd dat het lasmetaal chemisch ongeveer gelijk is aan het basismetaal. Bijvoorbeeld bij gebruik van A502, A507.

(V) Kernpunt vijf (Corrosiebestendig roestvrij staal)

Voor corrosiebestendig roestvast staal dat wordt gebruikt in verschillende corrosieve media, moeten lasstaven worden geselecteerd op basis van het medium en de bedrijfstemperatuur, waarbij hun corrosiebestendigheid wordt gegarandeerd (het uitvoeren van corrosietests op de gelaste verbindingen).

1. Voor een medium met een sterke corrosiviteit bij werktemperaturen boven 300℃, is het noodzakelijk om roestvaststalen lasstaven te gebruiken met stabiliserende elementen zoals Ti of Nb of roestvaststalen lasstaven met een ultralaag koolstofgehalte, zoals A137 of A002.
2. Voor media die verdund zwavelzuur of zoutzuur bevatten, worden gewoonlijk lasstaven met Mo of zowel Mo als Cu gekozen, zoals A032, A052.
3. Voor werk met zwakke corrosie of apparatuur die alleen roestvervuiling wil voorkomen, kunnen roestvaststalen lasstaven zonder Ti of Nb worden gebruikt. Om de spanningscorrosiebestendigheid van het lasmetaal te garanderen, moeten supergelegeerde lasmaterialen worden gebruikt, d.w.z. het gehalte aan corrosiebestendige legeringselementen (Cr, Ni, enz.) in het lasmetaal moet hoger zijn dan in het basismetaal. Bijvoorbeeld, lasmaterialen van het type 00H18N12Mo2 (zoals A022) gebruiken om 00H19N10 onderdelen te lassen.

(VI) Kernpunt zes

Voor austenitisch roestvast staal dat bij lage temperaturen werkt, moet de slagvastheid bij lage temperaturen bij de bedrijfstemperatuur van de lasverbinding gegarandeerd zijn, dus worden zuiver austenitische lasstaven gebruikt, zoals A402, A407.

(VII) Kernpunt zeven

Op nikkel gebaseerde lassen van legeringen Er kunnen ook staven worden gekozen, zoals het gebruik van een op nikkel gebaseerd lasmateriaal met 9% Mo om Mo6 type super austenitisch roestvast staal te lassen.

(VIII) Achtste kernpunt: Keuze van lasstaafvloeistoftypes

1. Omdat het lasmetaal van duplex austenitisch staal inherent een bepaalde hoeveelheid ferriet bevat, wat zorgt voor een goede plasticiteit en taaiheid, is het verschil tussen de basisflux en titaan-calcium type flux lasdraden in termen van scheurvastheid niet zo significant als bij koolstofstalen lasdraden. Daarom wordt in praktische toepassingen meer aandacht besteed aan de prestaties van het lasproces, waarbij meestal gebruik wordt gemaakt van lasdraden met flux type codes 17 of 16 (zoals A102A, A102, A132, enz.).
2. Alleen als de stijfheid van de structuur hoog is of de las metaalscheur weerstand slecht is (zoals bepaald martensitisch chroom roestvrij staal, zuiver austenitisch structuur chroom-nikkel roestvrij staal, enz.) moet men overwegen om roestvrijstalen lasstaven te selecteren met basisstroom met een code van 15 (zoals A107, A407, enz.).

Voorzorgsmaatregelen voor het gebruik van roestvast stalen lasstaven

1. Chroomroestvrij staal vertoont enige corrosiebestendigheid (tegen oxidatieve zuren, organische zuren, gascorrosie), hittebestendigheid en slijtvastheid. Het wordt meestal gebruikt in materialen voor elektriciteitscentrales, chemische fabrieken en de olie-industrie. Chroomroestvast staal is relatief moeilijk te lassen; er moet aandacht worden besteed aan het lasproces, de warmtebehandelingsomstandigheden en de selectie van geschikte lasstaven.
2. Chroom 13 roestvast staal vertoont een aanzienlijke verharding na het lassen en is gevoelig voor scheuren. Als er gelast wordt met hetzelfde type chroom roestvrijstalen lasstaaf (G202, G207), moet het voorverwarmd worden boven de 300℃ en na het lassen langzaam afgekoeld worden tot ongeveer 700℃. Als het werkstuk geen warmtebehandeling na het lassen kan ondergaan, dan moeten chroomnikkel roestvrijstalen lasstaven (A107, A207) worden gekozen.
3. Voor chroom 17 roestvast staal kan de corrosiebestendigheid en lasbaarheid verbeterd worden door stabiele elementen zoals Ti, Nb, Mo, enz. toe te voegen. Het is gemakkelijker te lassen dan chroom 13 roestvast staal. Als lassen met hetzelfde type chroom roestvast staal lasstaven (G302, G307), voorverwarmen boven 200 ℃ en post-weld ontlaten bij ongeveer 800 ℃ nodig is. Als warmtebehandeling na het lassen niet mogelijk is, dan moeten chroomnikkel roestvrijstalen lasstaven (A107, A207) worden gekozen.
4. Chroom-nikkel roestvrijstalen lasstaven bezitten een goede corrosieweerstand en oxidatieweerstand, op grote schaal gebruikt in de chemische industrie, kunstmestindustrie, olie-industrie en medische apparatuur productie.
5. Tijdens het lassen van chroomnikkel roestvrij staal slaat koolstof neer als gevolg van herhaalde verhitting, waardoor de corrosieweerstand en mechanische eigenschappen afnemen.
6. Chroomnikkel roestvrijstalen lasdraad heeft zowel een titanium-calcium type als een laag-waterstof type. Titanium-calcium type kan zowel voor AC als DC gebruikt worden, maar bij AC-lassen is de smeltpenetratie ondiep en heeft het de neiging om rood te worden, dus wordt bij voorkeur een DC-stroombron gebruikt. Staven met een diameter van 4,0 en lager kunnen worden gebruikt voor alle positie lassen, en die van 5,0 en hoger voor vlak lassen en hoeklassen.
7. De lasdraden moeten droog blijven als ze in gebruik zijn. Het titanium-calcium type moet een uur lang gedroogd worden bij 150℃, terwijl het laag-hydrogen type een uur lang gedroogd moet worden bij 200-250℃ (herhaaldelijk drogen moet vermeden worden, anders kan de coating van de staaf barsten en afschilferen). De coating van de lasstaaf moet vrij van olie en andere verontreinigingen worden gehouden om te voorkomen dat het koolstofgehalte in de las wordt verhoogd en de kwaliteit van de las wordt aangetast.
8. Om interkristallijne corrosie als gevolg van verwarming te voorkomen, mag de lasstroom niet te hoog zijn; deze moet ongeveer 20% lager zijn dan die voor lassen van koolstofstaal staven. De booglengte mag niet te lang zijn en een snelle afkoeling van de tussenlagen is noodzakelijk, waarbij smalle lasbanen de voorkeur verdienen.
9. Het lassen van ongelijksoortig staal vereist een zorgvuldige selectie van lasstaven om thermische scheurvorming of sigmafaseprecipitatie te voorkomen die leidt tot brosheid na een warmtebehandeling bij hoge temperatuur. De selectie moet de standaard voor het kiezen van lasstaven voor roestvast staal en ongelijksoortig staal volgen en er moeten geschikte lasprocessen worden toegepast.

Conclusie

Het lassen van austenitisch roestvast staal heeft zijn unieke eigenschappen en de selectie van lasdraad voor austenitisch roestvast staal is bijzonder belangrijk. Door langdurige praktijkervaring is bewezen dat met de bovenstaande maatregelen verschillende lasmethoden voor verschillende materialen en verschillende lasstaven voor verschillende materialen kunnen worden bereikt.

De selectie van roestvaststalen lasstaven moet gebaseerd zijn op het basismetaal en de werkomstandigheden, waaronder bedrijfstemperatuur en contactmedia. Dit heeft een grote sturende betekenis voor ons, omdat we alleen op deze manier de verwachte resultaten kunnen bereiken. laskwaliteit.