Onopgelost vs. proeutectoïd ferriet: De belangrijkste verschillen begrijpen

1. Voorwoord

De definitie van ferriet: Zuiver ijzer heeft een lichaam-gecentreerd kubisch rooster α-Fe lager dan 912 ℃, koolstof is oplosbaar in α-Fe en de interstitiële vaste oplossing wordt ferriet genoemd, dat wordt weergegeven door het symbool F.

Omdat de diameter van de lichaam-gecentreerde kubische roosteropening van α-Feis erg klein, is de oplosbaarheid van koolstof erin erg klein.

Bij 600 ℃ is de oplosbaarheid slechts 0,0057% en bij 727 ℃ is de maximale oplosbaarheid slechts 0,0218%.

Daarom zijn de mechanische eigenschappen van ferriet bijna gelijk aan die van zuiver ijzer, met goede plasticiteit en taaiheid (A ≈ 30% - 50%, KU ≈ 128-160J) en lage sterkte en hardheid (Rm ≈ 180-280MPa, 50-80HBW).

Ferriet heeft ferromagnetisme onder 770 ℃ en verliest magnetisme boven 770 ℃.

Fig. 1 Microstructuur van ferriet

Zoals te zien is in Fig. 1, is de microstructuur van ferriet helder veelhoekige korrels en de korrelgrens is gemakkelijk te corroderen en vertoont onregelmatige zwarte lijnen.

Maar door de verschillende warmtebehandelingsprocessen die worden gekozen, komt ferriet vaak voor in verschillende vormen in materialen.

Zonder voldoende ervaring is het gemakkelijk om in de war te raken.

Dit artikel gaat voornamelijk over het verschil tussen "onopgelost ferriet en proeutectoïd ferriet".

2. Onopgelost ferriet en proeutectoïd ferriet

Onopgelost ferriet is de microstructuur die wordt verkregen nadat hypoeutectoïde staal is verhit tot Ac1-Ac3 en is afgeschrikt (d.w.z. onderkoeld afschrikken).

Het is wit veelhoekig en heeft duidelijke korrelgrenzen.

De matrix van martensiet en behouden austeniet is een beetje donker.

Scherpstellen met fijne afstelling vindt dat wit onopgelost ferriet en martensiet liggen op hetzelfde vlak.

Zoals getoond in Fig. 2, is de morfologie van de microstructuur van 45 staal na blussen in water bij 760 ℃ gedurende 30min getoond.

De witte veelhoekige fase is onoplosbaar ferriet, de grijze witte fase is uitgeblust martensiet en residu austenieten de donkere fase is lat martensiet.

Fig. 2 Wit veelhoekig onopgelost ferriet

Het proeutectoïde ferriet is de witte netwerkstructuur die neerslaat op de korrelgrens wanneer hypoeutectoïde staal wordt verhit tot boven A_c3 en afgekoeld, vanwege de langzame afkoelsnelheid.

De microstructuur bevat vaak zwarte bolvormige gebluste troostiet.

Zoals in fig. 3 te zien is, is de microstructuur van 45 staal dat gedurende 30 minuten bij 880 ℃ is verhit en in olie is afgekoeld, samengesteld uit wit fijn gereticuleerd proeutectoïd ferriet, donker afgekoeld troostiet, grijs wit martensiet en een kleine hoeveelheid vederlichte bovenste bainiet langs de korrelgrens die tijdens het afkoelen is neergeslagen, omdat de koelsnelheid lager is dan de snelheid van het afkoelen. kritische koelsnelheid.

Fig. 3 Witte fijne reticulaire proeutectoïde fijnheden

3. Ferrietatlas

4. Conclusie

Dit artikel heeft de identificatie van onopgelost ferriet en proeutectoïd ferriet met je gedeeld. Hoewel er maar één kennispunt is, kun je ook het effect van "little makes a mickle" bereiken als je elke dag één kennispunt volledig begrijpt.