Het belang van afschrikken en temperen van stalen onderdelen

Afschrikken en ontlaten: de warmtebehandelingsmethode van ontlaten op hoge temperatuur na het afschrikken wordt afschrikken en ontlaten genoemd.

Temperen op hoge temperatuur verwijst naar temperen bij 500-650 ℃.

Het doven en aanmaken kan de eigenschappen en de materialen van staal zeer aanpassen, dat goede sterkte, plasticiteit en hardheid, en goede uitvoerige heeft mechanische eigenschappen.

Gehard sorbiet wordt verkregen na afschrikken en ontlaten.

Gehard sorbiet is martensiet dat gevormd wordt tijdens het ontlaten.

Het kan worden onderscheiden door vergroting van meer dan 500 ~ 600 keer onder optische metallografische microscoop.

Het is een composietstructuur met carbide (inclusief cementiet) deeltjes verdeeld in ferrietmatrix.

Het is ook een temperende structuur van martensieteen mengsel van ferriet en korrelig carbide.

Op dit moment heeft het ferriet in principe geen koolstofoververzadiging en het carbide is ook stabiel carbide, wat een soort evenwichtsstructuur is bij kamertemperatuur.

De gehard en getemperd staal omvat koolstofgeblust en gehard staal en gelegeerd gehard en gehard staal.

Of het nu koolstofstaal of gelegeerd staal is, het is koolstofgehalte wordt streng gecontroleerd.

Als het koolstofgehalte te hoog is, is de sterkte van het afgeschrikte en ontlaten werkstuk hoog, maar de taaiheid niet voldoende.

Als het koolstofgehalte te laag is, wordt de taaiheid verbeterd en is de sterkte niet voldoende.

Om goede uitgebreide prestaties van afgeschrikte en ontlaten onderdelen te verkrijgen, wordt het koolstofgehalte over het algemeen gecontroleerd op 0,30 ~ 0,50%.

Tijdens het afschrikken, ontlaten en afschrikken moet het hele deel van het werkstuk gehard worden om een microstructuur te verkrijgen die gedomineerd wordt door fijne, naaldgedoofde martensiet.

De microstructuur van uniform getemperd sorbiet werd verkregen door ontlaten bij hoge temperatuur.

Voor kleine fabrieken is het onmogelijk om voor elke oven een metallografische analyse uit te voeren.

Over het algemeen voeren ze alleen hardheidstests uit.

Dat wil zeggen, de hardheid na afschrikken moet de afschrikhardheid van het materiaal bereiken en de hardheid na ontlaten moet worden gecontroleerd volgens de tekenvereisten.

Harden en ontlaten van 45 staal

45 staal is een medium koolstof constructiestaal met goede koude en warme verwerkbaarheid, goede mechanische eigenschappen, lage prijs en brede bronnen, dus het wordt veel gebruikt.

De grootste zwakte is dat werkstukken met een lage hardbaarheid, grote doorsnede en hoge eisen niet gebruikt moeten worden.

De afschriktemperatuur van 45 staal is A3+(30~50) ℃. In de praktijk wordt over het algemeen de bovengrens genomen.

Een hogere afschriktemperatuur kan de opwarming van het werkstuk versnellen, oppervlakteoxidatie verminderen en het werkrendement verbeteren.

Om de austeniet van het werkstuk, is er voldoende wachttijd nodig.

Als de werkelijke oplaadhoeveelheid groot is, moet de wachttijd dienovereenkomstig worden verlengd.

Anders kan er onvoldoende hardheid ontstaan door ongelijkmatige verwarming.

Als de wachttijd echter te lang is, zullen de defecten van grove korrels en oxidatie ontkoling zal ook optreden, wat de kwaliteit van het blussen zal beïnvloeden.

Wij zijn van mening dat als de ovenbelasting groter is dan de bepalingen in het procesdocument, de verwarmings- en isolatietijd met 1/5 moet worden verlengd.

Omdat de hardbaarheid van 45 staal laag is, moet 10% pekeloplossing met hoge afkoelsnelheid worden gebruikt.

Nadat het werkstuk met water is gevuld, moet het worden afgekoeld, maar niet afgekoeld.

Als het werkstuk in pekel wordt afgekoeld, kan het barsten.

Dit komt doordat wanneer het werkstuk is afgekoeld tot ongeveer 180 ℃, de austeniet transformeert snel in martensiet en veroorzaakt overmatige structurele spanning.

Als het afgeschrikte werkstuk snel wordt afgekoeld tot deze temperatuurzone, moet daarom de langzame koelmethode worden gebruikt.

Aangezien de uitlaatwatertemperatuur moeilijk te beheersen is, moet deze op ervaring worden ingesteld.

Wanneer het werkstuk in het water niet meer schudt, kan het uitgaande water door lucht worden gekoeld (oliekoeling is beter).

Bovendien moet het werkstuk dynamisch in plaats van statisch zijn wanneer het het water ingaat.

Het moet regelmatig bewegen volgens de geometrische vorm van het werkstuk.

De statische koelmedium plus het statische werkstuk zal leiden tot ongelijke hardheid en spanning, wat leidt tot grote vervorming en zelfs scheuren van het werkstuk.

De hardheid van afgeschrikte en aangemaakte 45 stalen onderdelen moet HRC56~59 bereiken, en de mogelijkheid van een grote doorsnede is lager, maar het moet niet lager zijn dan HRC48.

Anders betekent dit dat het werkstuk niet volledig is afgeschrikt en kan er sorbiet of zelfs ferrietstructuur in de structuur verschijnen.

Deze structuur wordt nog steeds vastgehouden in de matrix door ontlaten, wat het doel van afschrikken en ontlaten niet kan bereiken.

Voor het op hoge temperatuur temperen van 45 staal na het afschrikken, is de verwarmingstemperatuur meestal 560~600 ℃, en de hardheid moet HRC22~34 zijn.

Omdat het doel van afschrikken en ontlaten is om uitgebreide mechanische eigenschappen te verkrijgen, is het hardheidsbereik relatief breed.

Als de tekening echter hardheidsvereisten heeft, moet de hardingstemperatuur worden aangepast volgens de tekeningvereisten om de hardheid te garanderen.

Als sommige asonderdelen een hoge sterkte vereisen, moet de hardheid hoog zijn;

Sommige tandwielen en asonderdelen met spiebanen moeten echter worden gefreesd en ingebracht na het harden en ontlaten, dus de hardheidseisen zijn lager.

De tempereer- en conserveringstijd hangt af van de hardheidseisen en de grootte van het werkstuk.

Wij geloven dat de hardheid na het ontlaten afhangt van de ontlaattemperatuur en weinig te maken heeft met de ontlaattijd, maar het moet wel terug geperforeerd zijn.

Over het algemeen is de tempereer- en hittebehoudtijd van het werkstuk meer dan een uur.