Wolfraamstaal vs Harde Legering: De onmiskenbare verschillen onthullen

Voor een lange tijd, hebben veel professionals in de industrie beschouwd harde legeringen te zijn synoniem met wolfraamstaal. Laten we vandaag de verschillen tussen harde legeringen en wolfraamstaal bespreken.

I. Harde legering

Een harde legering is een extreem hard legeringsmateriaal dat via een poedermetallurgieproces wordt gemaakt van vuurvaste harde metaalverbindingen en bindende metalen.

Wolfraamcarbide (WC) is het hoofdbestanddeel van harde legeringgoed voor 70%-97% van de totale samenstelling. Het bindmetaal, meestal bestaande uit 3%-30%, dient als bindmiddel in de legering.

Tijdens het sinterproces omhult het het wolfraamcarbidepoeder en bindt het stevig samen; na afkoeling vormt het een harde legering.

Veelgebruikte harde legeringen worden op basis van hun samenstelling en prestatiekenmerken ingedeeld in drie categorieën: wolfraamkobalt, wolfraamkobalt en wolfraamkobalt. titanium kobalt en wolfraam titanium tantaal (niobium) soorten.

De meest gebruikte in de productie zijn harde legeringen van wolfraamkobalt en wolfraamtitaniumkobalt.

1. Wolfraam kobalt harde legering

De hoofdbestanddelen zijn wolfraamcarbide (WC) en kobalt. De kwaliteit wordt weergegeven door de code YG, gevolgd door het percentage kobalt. YG6 staat bijvoorbeeld voor een hardmetalen wolfraam-kobaltlegering met 6% kobalt en 94% wolfraamcarbide.

2. Wolfraam Titanium Kobalt harde legering

De hoofdbestanddelen zijn wolfraamcarbide (WC), titaancarbide (TiC) en kobalt. De kwaliteit wordt weergegeven door de code YT, gevolgd door het percentage titaancarbide. Zo staat YT15 voor een harde wolfraam-titaan-kobaltlegering met 15% titaancarbide.

3. Wolfraam Titanium Tantaal (Niobium) harde legering

Dit type harde legering, ook wel universele harde legering of veelzijdige harde legering genoemd, bestaat voornamelijk uit wolfraamcarbide (WC), titaancarbide (TiC), tantaalcarbide (TaC) of niobiumcarbide (NbC) en kobalt. De kwaliteit wordt aangeduid met de code YW gevolgd door een volgnummer.

Tabel 1: Gebruikelijke hardmetaalsoorten en chemische samenstellingen

Opmerking: De "X" na de kwaliteit geeft een fijnkorrelige legering aan, "C" geeft een grofkorrelige legering aan en geen letter geeft een algemeenkorrelige legering aan.

II. Het verschil tussen wolfraamstaal en harde legering

Over het algemeen wordt wolfraamstaal geproduceerd door wolfraammateriaal toe te voegen aan gesmolten staal in het staalraffinageproces, ook bekend als snelstaal of gereedschapsstaal, met een typisch wolfraamgehalte van 15-25%.

Naast de productie van hoge-snelheidsstaal door smelten, zijn er ook hoge-snelheidsstalen met poedermetallurgie, die de hardmetaalsegregatie vermijden die wordt veroorzaakt door de smeltmethode en die leidt tot verminderde mechanische eigenschappen en vervorming door warmtebehandeling.

Harde legering, aan de andere kant, is gemaakt met behulp van een poedermetallurgie proces met wolfraamcarbide als het belangrijkste lichaam en kobalt of andere bindende metalen voor sinteren, en het wolfraamgehalte is over het algemeen boven 80%.

Simpel gezegd kan elke legering met een hardheid hoger dan HRC65 een harde legering worden genoemd. Zo is wolfraamstaal een soort harde legering. Maar strikt genomen is een harde legering niet noodzakelijkerwijs wolfraamstaal.